Meten is weten 2

[sinus]

Het vorige verhaal, over de hoefijzermagneten op de kWh-meter, was eigenlijk nog niets vergeleken met een bizarre opmerking uit de mond van een van de grotere kinderen in die woning, over iets dat ik niet voor mogelijk had gehouden. De knul stond buiten bij onze fietsen en pakte de uiteinden van een bos 2.5 mm2 installatiedraad beet, tikte die tegen elkaar aan en zei ,,, …Dit is leuk werk; pets!, pets! …”. Ik keek hem aan en zei; ,,… wat bedóel je met pets, pets…?”.

Pets, pets, pets !!!

Hij antwoordde: ,,… nou, lekker lassen, boven in de slaapkamer…”. Ik vroeg hem hoe hij dat dan wel deed en, … zet je schrap!: ,,…Nou, gewoon met een paar daadjes in het stopcontact…”. Huh!!!??? … dat kon toch niet?, want na één pets zou het immers over moeten zijn?! Met een ‘donkerbruin vermoeden’ dook ik de meterkast in, draaide de schroefkoppen uit de groepenkast en vond daarin een paar glanzende ‘mummies’; zekeringen, omwikkeld met zilverpapier!

Nou ja, … een ‘redmiddel’ in de meterkast?! (Aha!)

Toen we die middag terugkwamen in de werkplaats rapporteerden wij onze chef over de bevindingen in de bewuste woning. Hij zou de bewoners er, middels een brief op aanspreken maar wij vroegen hem er nog even mee te willen wachten totdat wij daar klaar waren met de werkzaamheden.

Een paar dagen later waren we weer bezig in dat huis en repten tegen de vrouw des huizes met geen woord over hetgeen wij onze onze chef hadden verteld over de ontdekkingen in de meterkast. Maar, er was blijkbaar toch iets misgegaan met de communicatie tussen onze chef en de persoon die de brief zou versturen want op een gegeven moment kwam een koter van 4-5 jaar (handjes op de rug) ons iets vertellen: ‘’… Mijn mamma zegt opgedonderd, jullie allebei…!”. Een goed verstaander heeft maar één woord nodig. Was dát even schrikken!? (Ha, Ha).

Tijdens de koffiepauze, de volgende dag in de werkplaats, zorgden wij met het verslag over onze belevenis voor een vrolijke noot maar een paar collega’s deden er nog een schepje bovenop.
1e: ,,…De heer des huizes was ook technisch aangelegd en had (volgens zeggen?) in zijn woning een grote treinbaan aangelegd en in een, eveneens grote, locomotief een stofzuiger-motor ingebouwd. De treinrails waren aangesloten op een stopcontact van 220 Volt!?
2e: ,,…Ik moest daar eens een elektrische kookplaat repareren die zó vies en vet was dat ik hem meenam en bij een speciale afdeling op ons complex eerst liet reinigen met een stoomlans…”.
3e: zorgde voor de ‘kers op de taart’ met: ,,…Tja, het was in die woning een nogal vieze bedoening en daarom liepen daar zelfs de ratten met een overall aan…!” 😂.

Opeens moest ik weer denken aan mijn collega omdat die daar soms vrijwillig de planten ‘verzorgde’ door zijn koffie stiekem in een bloempot te kieperen.

Sinus sr.

[Auteur]

Berichten