Een illegale aansluiting

  • Dit onderwerp is leeg.
1 bericht aan het bekijken (van in totaal 1)
  • Auteur
    Berichten
  • #49463
    sinus
    Deelnemer
    • 12
    • 1
    • ★★

    Toen ik 14/15 jaar was had ik op onze grote, open zolder een knutselhoekje gemaakt waar ik vanuit zo’n ouderwetse, gietijzeren, menie-kleurige lasdoos een 220 Volts aansluiting had gemaakt voor o.a. verlichting op mijn werktafel, mijn zelfgebouwde apparatuur, en mijn op de de ambachtsschool vervaardigde soldeerbout. Ik had geluk met die lasdoos want daarvan was er nog een spruit vrij voor mijn aansluiting. Ik had die aansluiting, met een toen groene fase- en een rode nul-draad, stiekem gemaakt, dus zonder beneden eerst de enige (stop)/zekering te verwijderen! Dat moest wel even zo want van mijn vader had ik daar zéker geen toestemming voor gekregen. Ik herinner mij nog goed dat er toen, waarschijnlijk vanwege de hoge vochtigheidsgraad in de woning, bijna altijd spanning op de metalen leidingen stond (Uh?😳). (PVC- pijp was nog niet uitgevonden) en omdat er toen nog geen aardlek-schakelaar bestond bleef het maar zo! Als je met je hand over de leidingen streek voelde je (50 Hz?) trillingen en als ik mijn spanningzoeker op zo’n pijp zette lichtte het neonlampje flauw op (Ai!) 

    schroevendraaier lasdoos lasdop

    Nee, … dit hierboven is zeker niet míjn lasdoos want de z.g. ‘handige jongen’, die deze las maakte gebruikte twee zwarte schakeldraden voor zowel de fase als de nul (hopelijk niet voor op een schakelaar?⚡️.
    De witte porseleinen lasdopjes ontbreken hier trouwens.

    Het maken van zo’n las was in die tijd een hele kunst want de blank gemaakte draadeindjes, eerst een paar cm langer dan nodig, moesten in een spiraalvorm keurig netjes naast en om elkaar heen worden gedraaid. Lukte dat niet dan werd de las te dik, paste niet in de porseleinen, zeskantige lasdop en kon je opnieuw beginnen (grr!). Na het op lengte afknippen van de draden (op +/- 1,5 cm) was het zaak dat deze goed in elkaar gedraaid bleven zitten maar als je de lasdop, met daarin een conisch gevormd staaldraadje, er op had gedraaid was de las vakkundig gemaakt. Als hulpmiddel daarbij kon je een kunststoffen pijpje, met daarin een zeskantige opening, op de lasdop plaatsen waardoor het opdraaien makkelijker ging en je kreeg geen pijnlijke vingers bij het maken van veel lassen na elkaar. Er waren ook rónde lasdoppen met ribbeltjes waardoor je meer grip had met het opdraaien ervan. Tegenwoordig gaat het maken van zo’n las makkelijker en sneller, in zo’n ‘Engels dropje met gaatjes”.

    De RD-bedrading (Rubberader Draad), van een 220 Volts huisinstallatie van hééél vroeger, had de kleuren; fase-groen, nul-rood (allebei 2,5 mm), schakeldraden-zwart (1,5 mm2). Dit installatie-draad, koperdraad met een dunne rubbermantel, had een in paraffine gedoopte omvlechting. Bij heel oude installaties was het rubber vaak verdroogd en werd korrelig. Zolang je niet aan die bedrading zat ging alles goed maar bij het aansluiten van b.v. een lichtschakelaar/plafondlamp had je zomaar opeens een paar blanke uiteinden in je handen (Grrr!). Met de illegale aanleg van mijn ‘eigen’ wandcontactdoos was ik dus gevaarlijk bezig geweest. Blijkbaar had ik toch voldoende opgelet en met een beetje geluk erbij had ik het ‘overleefd’ en kan ik anno 2020 dit stukje schrijven. Over geluk gesproken:

    ,,…Je hebt al heel veel geluk in je leven als je niet te veel pech hebt…”.

    Achteraf begrijp ik niet hoe ik het daarboven op die grote, kale zolder zelfs s’winters heb volgehouden want er was daar geen verwarming en de straalkacheltjes moesten toen waarschijnlijk nog worden uitgevonden?
    In die tijd hadden we n.l. nog échte winters en om te voorkomen dat ‘s nachts de waterleiding zou stukvriezen* vulde mijn vader uit voorzorg ‘s avonds eerst een emmer vol water en sloot daarna de toevoerleiding onder in een putje af. Maar…, om ons de andere morgen te kunnen wassen moesten we met een klomp eerst een laag ijs in de emmer stukslaan om de waskom met water te kunnen vullen.

    emmer water koud

    Brrr!

    We waren natuurlijk altijd hééél snel klaar met wassen (Brrr!!!).

    Vergelijk dat ‘Brr’ maar met de twee eieren in een pannetje kokend water. Het ene ei schreeuwde het uit; ,,…Oei-oei-oei!, wat is het hier héét zeg! en het ander ei antwoordde: ,,…Niet zeuren joh!, daar wordt je lekker hard van…”.

    * In de NAM-woningen in Schoonebeek heb ik in het verleden ‘s winters wel eens bevroren waterleidingen moeten ontdooien met behulp van een zware laagspanningstrafo die secundair vóór en ná het bevroren deel van de leiding werd aangesloten en de hoge stroom verwarmde dan de leiding enigszins waardoor de ijs prop losraakte en door de waterdruk naar de openstaande tapkraan werd geduwd. Daarbij gebeurde het echter óók wel eens dat er een scheurtje in de leiding was ontstaan waardoor het water je om de oren spoot. Dan was het zaak snel de hoofdkraan dicht te draaien want de vrouw des huizes was dan niet zo blij met onze activiteit!

    Sinus sr.

1 bericht aan het bekijken (van in totaal 1)
  • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.